روزنامه اصولگرا در واكنش به فروش آثار ارزشمند موزه امام علی:
شهرداری به هیچکس پاسخ نمی دهد اصلا نظر مردم برایش مهم نیست
کنکور هنر: به گزارش کنکور هنر، همه چیز از صحبت های ناصر امانی، عضو شورای شهر تهران آغاز شد. امانی۲۵ شهریورماه در تذکری به شهرداری تهران اعلام نموده بود که ۳۰ تابلوی پرارزش از موزه امام علی (ع) که متعلق به شهرداری تهران است چند ماه پیش از محل این موزه خارج و به بهانه برگزاری یک نمایشگاه به جای دیگری برده شده است و هنوز به این موزه بازنگشته و مشخص نیست کجا هستند؟
به گزارش کنکور هنر به نقل از خبر آنلاین، روزنامه فرهیختگان نوشت: وی در همین تذکر به ارزش مالی و معنوی این تابلوها اشاره کرده و گفته بود که ارزش تنها یکی از تابلوهای خارج شده از این موزه، ۳۰ میلیارد تومان است.
همین چند خط سبب شد تا رسانه ها به این مورد بپردازند و از سرنوشت این آثار گزارش تهیه کنند. برخی رسانه ها، با استناد به اطلاعات سایت World art Dubai گفتند، 14 اثر از این ۳۰ اثر پرارزش هنرمندان ایرانی که از موزه امام علی خارج شدند در کشور امارات و شهر دبی فروخته شده، از ۱۶ اثر دیگر خبری نیست.
پس از انتشار این گزارش، سعید صدرائیان، عضو هیات مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران به این مورد واکنش نشان داد و در ارتباط با شایعات مطرح شده پیرامون ۳۰ تابلوی این سازمان توضیحاتی ارائه نمود. وی در بخشی از صحبت هایش می گوید: «برخی از این آثار در ارتباط با هنرمندانی است که در طول 25سال گذشته در ورک شاپ های این سازمان شرکت کرده اند و اساسا حالا ارزش هنری آنها تغییر یافته است. برخی دیگر از این آثار برای همایش ها، دعوتنامه ها و... از هنرمندان خریداری می شده که بعنوان جلد دعوتنامه، پوستر و کارت دعوت استفاده شده و بسیاری موارد مشابه. این امر سبب شده که سازمان فرهنگی و هنری انباشتی از آثار ذی قیمت داشته باشد. البته بعضی از این آثار به سبب بازاری شدن طراح ارزش خویش را از دست داده اند.»
بخش مهم صحبت های صدرائیان را باید درمورد قیمت این آثار دانست که می گوید: «این آثار جمعا ارزش شان به سه میلیارد تومان هم نمی رسد، چه برسد به ۳۰ میلیارد تومانی که نقل شده است.» پس از انتشار این خبر هم تصاویری از قیمت گذاری این 30 اثر منتشر گردید که گران ترین آن در ارتباط با اثر آیدین آغداشلو به مبلغ یک میلیارد تومان است. این که قیمت گذاری چطور انجام شده است که اثر 30 میلیون تومانی هم در میان این آثار وجود دارد را حتما باید کارشناسان این حوزه جواب بدهند. اما ما مقرر است روایتی داشته باشیم از این که تابلوهای موزه امام علی هم اکنون کجا است؟ و چند تابلو در دبی به فروش رسیده است؟
فقط 2 اثر موزه امام علی(ع) به فروش رسیده است
طبق پیگیری های روزنامه «فرهیختگان» با رصد سایتWorld art Dubai هیچ اطلاعاتی بر مبنای این که این آثار فروش رفته اند وجود ندارد. یک اثر آیدین آغداشلو، سه اثر علی اکبر صادقی، یک اثر محمود جوادی پور، یک اثر مهدی حسینی، یک اثر از رضا هدایت، دو اثر هانیبال الخاص، یک اثر عنایت الله نوری نظری، یک اثر حبیب توحیدی، یک اثر از حسین محجوبی، یک اثر از صادق تبریزی و یک اثر احمد خلیلی فرد 14 اثر روی این سایت هستند. البته هیچ اطلاعاتی بر مبنای فروش این 14 اثر در این سایت ثبت نشده است.
حالا برویم سراغ این که چند اثر از این 30 اثر موزه امام علی(ع) به فروش رسیده است. اردیبهشت سال جاری سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با یک تفاهم نامه یک ساله این 30 اثر را به موسسه نام یا ماهستان می سپارد. البته این 30 اثر شامل یک اثر حجمی و 29 تابلو نقاشی - خطاطی است. 14 اثر از جانب موسسه نام یا ماهستان به دبی برده شده، که فقط دو اثر آن فروخته و بقیه آثار به ایران برگشته است. دو اثر فروخته شده از «هانیبال الخاص» هنرمند و نقاش است.
طبق اطلاعات سایت دبی این دو اثر یکی نقاشی است و دیگری نقاشی- خطاطی است که از تکنیک آثار آب مرکب و اکریلیک روی کاغذ استفاده شده است. البته در اطلاعات انتشار یافته قیمت گذاری این تفاهم نامه، ابعاد این آثار 32 در 30 درج شده و قیمتی که برای این دو اثر هم گذاشته شده، هر کدام 40 میلیون تومان بوده است اما در نمایشگاه برگزارشده دبی این آثار با قیمت 90 میلیون تومان به فروش رسیده. 12 اثری که فروخته نشده به همراه 16 اثر دیگر در موسسه ماهستان قرار دارد و دلیل آن هم همین تفاهم نامه یک ساله است. سهم شهرداری تهران از مبلغ حاصل از فروش این دو اثر به آنها داده شده است. البته مستندات و تصاویر این آثار که به رویت خبرنگار «فرهیختگان» رسید در اختیار این رسانه قرار دارد.
تفاهمنامه یک ساله موسسه ماهستان و شهرداری
حالا برویم سراغ این که شهرداری تهران چطور این 30 اثر موزه امام علی(ع) را به موسسه نام یا ماهستان سپرده است؟ طبق مفاد تفاهم نامه یک ساله در میان موسسه ماهستان (موسسه فرهنگی هنری نگاره آفاق ماهستان وابسته به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی) و سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران، در جهت توسعه فعالیتهای فرهنگی هنری در چارچوب فروش آثار که به کسب درآمدهای جدید در جهت شناسایی جذب و تولید آثار جدید هنرمندان عرصه تجسمی منجر خواهد شد، واگذار شده است.
گفته می شود چند شرط برای واگذاری این آثار که به فروش می رسند وجود دارد، این موسسه یا موسسه های دیگری که در این عرصه فعالیت می نمایند باید نکاتی درنظر داشته باشند، نخستین شرط اینست که آثار ملی و میراثی نباشند، یعنی اگر اثری در موزه نگه داری می شود و همه می دانیم که میراث ارزشمندی است نمی تواند در اختیار موسسه ای برای فروش در نمایشگاه چه در داخل و چه در خارج از کشور قرار بگیرد، نکته بعدی اینست اگر از هر هنرمند چندین اثر وجود داشته باشد اثری انتخاب می شود که معمولی تر و قیمت کمتری دارد و هزینه فروش این اثر باید برای آثار دیگر این هنرمند گذاشته شود.
قیمت گذاری را شفاف کنید
درمورد قیمت گذاری این آثار هم حرف و سخن بسیار است. این که بعضی می گویند قیمت 30 اثر موزه امام علی روی هم به سه میلیارد نمی رسد و از سویی دیگر قیمت 30 میلیاردی روی یکی از این آثار گذاشته می شود، طبعا ما در این خصوص اظهارنظر نمی نماییم و حتما کارشناسان این حوزه می توانند قیمت این آثار را پس از دیدن آن مشخص کنند، اما باز هم با عنایت به تفاهم نامه موجود بین شهرداری و موسسه ماهستان، قیمت گذاری کارشناسان دو طرف و با جمع مبلغ کل آثار به رقم چهار میلیارد و 420 میلیون تومان می رسیم.
اما بازهم روند قیمت گذرای شفاف نیست، می شود مسیری درست برای آن در نظر گرفت. در تفاهم نامه اولیه بین این سازمان و موسسه ماهستان نام مدیرعامل دو سازمان آورده شده است و در جدول قیمت گذاری ها هم نام کارشناسان حوزه هنری، مدیران شهرداری تهران و کارشناس رسمی دادگستری هم به چشم می خورد، نکته عجیب و سوالی که اینجا به وجود می آید نبودن نام رئیس موزه امام علی(ع) در این فهرست است، کسی که مسئولیت نگه داری از این آثار را به عهده دارد و حتما باید در افکارعمومی و رسانه ها پاسخگو باشد که چطور این آثار از این موزه خارج شده اما هیچ اثر و امضایی از او برای انتقال یا فروش آثار وجود ندارد.
این استدلال ها کافی نیست
همیشه گفته می شود که شفافیت باید باشد و در کنارش مسؤلان و مدیران، پاسخگوی افکارعمومی و سوال هایشان باشند، اما در همین اتفاق مواجه می شویم با شهرداری که اصلا برای افکارعمومی ارزشی قائل نیست که حتی بگوید همه این آثار به فروش نرسیده یا دلیل اصلی این کار چه بوده است؟ آیا همیشه این روال برای آثارهنری وجود دارد یا نه؟
البته شاید آنها این حق را به خود می دهند که برای آثاری که معتقدند ارزش ریالی شان به سه میلیارد هم نمی رسد، پاسخی به مردم ندهند؛ تا لحظه نوشتن این گزارش، هنوز خبری از این شفافیت وجود ندارد که یک نفر در شهرداری تهران اعلام نماید فقط دو اثر به این علل و با این تفاهم نامه به فروش رسیده و جای آثار هم امن است و اگر در مدت زمان مشخص شده به فروش نرسند به موزه برمی گردند، ولی ترجیح می دهند این مورد را به قیمت پایین آثار تقلیل دهند، حالا می خواهد مردم قانع شوند یا نشوند، برای آنها ارزشی ندارد.
صحبت های سعید صدرائیان، عضو هیات مدیره سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران هم سوال های زیادی را اینجا می کند. وی در بخشی از صحبت هایش فرسوده بودن انبارهای نگه داری این آثار را در فروش شان دخیل ندانسته و می گوید: «دست اندرکارانی که اهل فن هستند، می دانند که گنجینه آثار در موزه امام علی (ع)، حدودا بهترین گنجینه ما است و حتی میتوان آنرا با گالری های شخصی مقایسه کرد.» البته او مدل نگه داری موزه ها از آثار را صحیح و فنی نمی داند و می گوید: «سیستم اطفای حریق، خنک کننده و نگهداری فیزیکی درستی نداریم که برای حل این مسائل در هیات مدیره جلسه برگزار شد و پیشنهادی عرضه شد که من با صراحت موافق این پیشنهاد بودم.»
پیشنهادی که او از آن صحبت می کند، همین فروش آثار است و در توضیح آن می گوید: «پیشنهاد بر مبنای این بود که ما با فروش بعضی از این آثار و از محل سود حاصل از فروش (تمام سود این آثار به مدیریت تجسمی معاونت هنری بازمی گردد) چالش های موجود را رفع نماییم، ازجمله رسیدگی و بهسازی آثار هنری، ترمیم ضعف کلکسیون آثار و خرید آثار خاصی که در سازمان نداریم. این تصمیم منجر به این شد کمیته ای از دست اندرکاران هنر تجسمی و معاونت هنری شامل کسانی که در گذشته با سازمان فرهنگی و هنری ارتباط داشتند و هم اکنون نیستند به اضافه اشخاصی که هم اکنون دارند کارهای اقتصادی انجام می دهند، تشکیل دهیم و در این حوزه بخصوص کمک بسیار موثری از حوزه هنری گرفته شد.»
همه این حرف ها نشان داده است شهرداری می توانست از همان ابتدای انتقال این آثار و فرآیندی که برای آن آغاز کرده بود با یک نشست خبری شفاف همه نکات را بیان کند تا افکار عمومی گرفتار این چالش ها نشود. میتوان نظرات کسانی که در حوزه اقتصاد هنرهای تجسمی فعالیت دارند را گرفت تا فرایند این کار با شفافیت انجام بگیرد نه این که این همه سوال وجود داشته باشد و پاسخی برای آن نباشد.
23302
منبع: phdhonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب