در جشنواره ونیز مطرح شد؛
نویدمحمدزاده ممنوع الکاری راتکذیب کرد
به گزارش کنکور هنر، وحید جلیلوند کارگردان شب، داخلی، دیوار در نشست این فیلم در جشنواره ونیز بیان کرد که بدون دوقطبی ها گفتگو بهتر شکل می گیرد.
به گزارش کنکور هنر به نقل از روابط عمومی فیلم، عصر امروز پنجشنبه ۱۷ شهریور (۸ سپتامبر) کنفرانس خبری فیلم «شب، داخلی، دیوار» ساخته وحید جلیلوند در جشنواره ونیز دوره هفتاد و نهم با حضور وحید جلیلوند کارگردان و فیلمنامه نویس، نوید محمدزاده، دایان حبیبی بازیگران فیلم و علی جلیلوند تهیه کننده کار برگزار گردید.
نوید محمدزاده در ابتدای این کنفرانس رسانه ای در مورد حواشی پیش آمده بعد از فیلم «برادران لیلا» و ممنوع الفعالیت شدنش گفت ترجیح می دهد به احترام عوامل فیلم «شب، داخلی، دیوار» فقط به این یک سوالِ خارج از مبحث فیلم جواب دهد.
این بازیگر تصریح کرد: هیچ چیز رسمی در اینباره اعلام نشده است و من هم اکنون درحال بازی در سریال «آکتور» نیما جاویدی هستم.
وحید جلیلوند نویسنده، کارگردان و تدوینگر فیلم در پاسخ به پرسشی در مورد این که آیا ماموران امنیتی درون ایران پیام فیلم در خصوص کنار گذاشتن خشونت را دریافت می کنند و آیا شما با آثار هنری می توانید این تأثیر را بگذارید؟ اظهار داشت: دوست نداشتم وارد مسائل سیاسی شوم با این وجود دوست دارم به سوال شما پاسخ بدهم. شاعر گفت هر کسی از ظن خود شد یار من، همان گونه که از پیام من در رابطه با جریانات خوزستان یک عده آنچه را می خواستند، برداشت کردند به گمانم شما هم آنچه را می خواستید از فیلم برداشت کردید. شما صرفا از آن پیام برداشت کردید که «تفنگت را زمین بگذار»، در حالیکه این نکته را برداشت نکردید که در کل آن پیام من ماموران امنیتی و پلیس را «برادرم» خطاب کردم. من در این فیلم هم این کار را کردم، قهرمان فیلم من یک مامور امنیتی است که برادر من است.
این سینماگر تصریح کرد: چنانکه نگاه ما دو قطبی باشد یا له یک جریان هستیم یا ضد یک جریان، در حالیکه نگاه ما به یک تعادل برسد که چه کسی که آن طرف است و چه کسی که این طرف قرار دارد هر دو برادر هستند، آن زمان گفتگو سهل تر و ساده تر می شود. طبیعتاً شما فکر می کنید من این حرف ها را برای این می زنم چون در ایران کار دارم و زندگی می کنم و می خواهم به سرنوشت پناهی گرفتار نشوم، نه واقعاً این گونه نیست. من در صورت برادران امنیتی در ایران گفته ام برادرم به شما (خبرنگار رادیو فردا) هم می گویم برادرم.
کارگردان «بدون تاریخ، بدون امضا» خاطرنشان کرد: این دوقطبی به شدت آزارم می دهد. من در آن وَن امنیتی دو مامور دارم که یکی وظیفه محور و دیگری (با بازی نوید محمدزاده) وجدان محور است. شخصی که وظیفه اش را انجام می دهد فقط به کارش فکر می کند در حالیکه کاراکتر نوید در کنار وظیفه به قلبش هم رجوع می کند. برمی گردم به پیامم در رابطه با خوزستان؛ من به ماموران امنیتی و پلیس گفتم برادرم علاوه بر انجام وظیفه به قلبت هم رجوع کن. داخل فیلمم هم همین را گفتم و از شما هم خواهش می کنم علاوه بر وظیفه نگاه سیاسی داشتن، به قلبت هم رجوع کنی، همه چیز «یین و یانگ» است یعنی سیاه مطلق یا سفید مطلق وجود ندارد. اگر نگاه حاکمیتی و اپوزیسیون همدیگر را برادر هم ببینند احتمال برقراری گفتگو و به وجود آمدن خشونت کمتر وجود دارد. به واقع این باور من است حتی اگر در اروپا و آمریکا هم زندگی می کردم این گونه بود.
سپس در ادامه نشست نوید محمدزاده در رابطه با رسیدن به نقش علی در فیلم «شب، داخلی، دیوار» اظهار داشت: من و دایان هرکدام قوانین مختلفی در مرحله پیش تولید و فیلمبرداری داشتیم. من در مدت دو ماه نزدیک ۱۷ کیلو وزن کم کردم. ضمناً تمرین های ندیدن زیادی داشتیم، من در این زمان تنها یک مرتبه لوکیشن را دیدم و تجربه تاثیرگذاری بود و سبب شد به نوید حقیقی بیشتر نزدیک شوم.
او در رابطه با تجربه نخستین تماشای فیلم در دفتر برادران جلیلوند بیان نمود: بعد از تماشای فیلم، یکی دو ساعتی را در سکوت گذراندم. هیچ حرفی نزدم و وقتی به همراه همسرم فرشته (حسینی) به بیرون رفتم، یک آن شروع کردم به گریه کردن. او به من گفت چه احساسی داری، گفتم تمام رویاهای من پس از ورود به بازیگری در این فیلم به حقیقت مبدل شد و خیلی خوشحالم که در این فیلم نقشی داشتم.
دایان حبیبی هم در رابطه با چگونگی ورودش به این فیلم اظهار داشت: من دو سال شاگرد آقای جلیلوند بودم و دو سالی در دفتر ایشان کار می کردم. من با وجود گذشت دو سال از روند تولید فیلم هنوز یک ورق از فیلمنامه این کار را نخوانده ام.
این بازیگر افزود: تنها یک مرتبه این فیلمنامه را در شبی که وحید جلیلوند برای معرفی فیلم همه ما را کنار هم جمع کرد، شنیدم. او از همه خواست اتاق را ترک کنند و به من به گفت تو نقش لیلا را در فیلم بازی خواهی کرد. من به او گفتم با عنایت به لحن حرف زدن لیلا متوجه شدم که من برای این نقش انتخاب شده ام.
حبیبی که با این فیلم به سینمای ایران معرفی می شود، افزود: در جلسه بعدی گفتگوی ما، وحید جلیلوند اظهار داشت که از این به بعد تو باید لیلا بشوی و نحوه لیلا شدن این گونه بود که من محل کارم را ترک کردم، بدون حقوق، بدون کمک گرفتن از خانواده و نزدیکان به درون جامعه رفتم و با سبک زندگی لیلا و طبقه او زندگی کردم.
این بازیگر تصریح کرد: وحید جلیلوند شناسنامه لیلا را کاملاً در اختیار داشت ولی اعتقاد داشت که من باید لیلا را خودم کشف کنم. یعنی من از کفش تا عطر لیلا را خودم پیدا کردم و البته جالب تر این که من حتی بچه لیلا را خودم پیدا کردم. در این دوره ایزوله و قرنطینه بودم، هیچ کسی از اعضای خانواده ام را نمی دیدم، پس از مدت ها یک مرتبه خواهرم را دیدم که اصلاً باورش نمی شد که من هستم. من البته رسیدن به این نقش را مدیون استاد عزیزم وحید جلیلوند هستم.
در ادامه کنفرانس خبری فیلم در هفتاد و نهمین دوره فستیوال ونیز که عصر ۱۷ شهریور ماه برگزار شد، علی جلیلوند تهیه کننده «شب، داخلی، دیوار» هم در رابطه با روند رسیدن دایان حبیبی به نقش لیلا اظهار داشت: دایان مدت یک سال که هشت ماه آن به صورت فشرده بود، برای رسیدن به نقش لیلا زحمت کشید و البته نکته دیگر این که او به مدت ۶ ماه زمان صرف کرد تا باردیگر از لیلا به دایان برگردد. به یاد دارم که می گفت دیگر توانایی ارتباط برقرار کردن با اعضای خانواده ام مثل خواهرم را ندارم. او به لطف خدا، کمک تراپی و تلاشهای خودش توانست باردیگر به زندگی برگردد. صادقانه بگویم که از این تغییر ما هم ترسیده بودیم و می ترسیدیم نتواند باردیگر به جامعه برگردد.
در آخر نشست مطبوعاتی فیلم «شب، داخلی، دیوار» در جشنواره ونیز، علی جلیلوند تهیه کننده این فیلم خطاب به بابک غفوری آذر خبرنگار ایرانی رادیو فردا ساکن چک که در بخش ابتدایی نشست سوالی سیاسی مطرح کرده بود، اظهار داشت: آقای غفوری آذر، به قول اخوی من، برادر! فکر کنم شما اگر تمرین کنید در جلسه های سینمایی در مورد فیلم و سوالات سینمایی بپرسی؛ منظور من در مورد هر فیلمی است، احتمالا اتفاق بهتری بیفتد.
منبع: كنكور هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب