مهدی ایل بیگی با كنكور هنر مطرح كرد؛
دنبال کارگردانی رفتم، فیلمبردار شدم!
به گزارش کنکور هنر، مهدی ایل بیگی فیلمبردار سینما بیان کرد که دوست داشتم فیلمساز شوم و نمی دانم چرا فیلمبردار شدم شاید دلیلش این بود که خودم فیلمبرداری فیلمم را برعهده گرفتم و دیدم در این کار بهترم.
مهدی ایل بیگی فیلمبردار سینما در رابطه با تجربه حضور خود در فیلمهای کوتاه و تفاوت آن با فیلمبرداری در سینمای بلند به خبرنگار مهر اظهار داشت: حتما این دو حوزه بی تفاوت با هم نیستند. هر دو حوزه شاید در ظاهر سینما باشند اما شما در فیلم کوتاه محدودیت هایی مانند محدودیت زمان، محدودیت مالی، محدودیت ابزار و محدودیت های دیگر دارید. گاهی برای ساخت فیلم کوتاه، مجبورید آن فیلم را بسازید. یا دانشجو هستید، یا مجبورید کار را به جشنواره ای برسانید، یا فیلمنامه ای دارید که اگر همین هم اکنون آنرا نسازید، بیات می شود. این شرایط اساسا متفاوت از سینمای بلند است. تفاوت ها در این دو حوزه از تفاوت در انتخاب ابزار همچون دوربین و لنز شروع می شود تا تفاوت در کوچک ترین امکانات حرفه ای.
این فیلمبردار در رابطه با تاثیر زمان اندک یک فیلم کوتاه بر فرایند کار فیلمبرداری هم اظهار داشت: این مساله به شدت روی کار فیلمبردار تأثیرگذار است. من با این چالش روبرو شده ام. تصور کنید شما فیلمنامه ای در دست دارید و می خواهید روی آن کار کنید اما به علت مساله ای مانند کمبود بودجه، در موقعیتی قرار می گیرید که مثلا به جای ۶ روز کار، فیلمبرداری را در ۴ روز تمام کنید. طبیعتاً این دو روز برای یک پروژه کوتاه، هزینه بر است و شما مجبورید کار را در ۴ روز تمام کنید، پس طبیعتاً از کیفیت کار خود زده اید. بخواهید یا نخواهید در این شرایط هم فیلمبردار از کیفیت کار خود زده است و هم کارگردان.
وی تاکید کرد: در همین شرایط فیلم هایی هم داریم که با تأمین بودجه در همان زمان بندی استاندارد، فرایند تولید را طی کرده اند و به آثار با کیفیتی هم تبدیل گشته اند.
ایل بیگی در رابطه با تنوع ژانر در سینمای کوتاه و تاثیر آن بر حوزه فیلمبرداری هم بیان نمود: وقتی اسم ژانر به میان می آید، چیزی به نام «تجربه» دنبال آن می آید. برای یک فیلمبردار هم جذاب است که مثلا فیلمبرداری فیلمی در ژانر جاده ای را برعهده داشته باشد. من سال جاری این تجربه را داشتم و امیدوارم کار به جشنواره برسد و زحمات دوستانم دیده شود. این فیلم، فیلمی در ژانر جاده ای بود و برای آن مروری بر فیلمهای ژانر جاده ای داشتیم تا بتوانیم از آنها ایده بگیریم. گاهی هم دوست داریم خودمان دست به تجربه جدید بزنیم. از مدل انتخاب لنز گرفته تا زوایایی که می توانی برای داخل ماشین انتخاب کنی، همه این ها تبدیل به تجربه جدیدی در حوزه ژانر می شود.
وی اضافه کرد: البته در حوزه ژانر، تجربه کردن کار سختی است چونکه تجربه ها پیشتر صورت گرفته و ما باید همان تجربه ها را به نحو احسن اجرایی نماییم.
این فیلمبردار سینما در رابطه با انجام همزمان چند مسئولیت فنی در یک فیلم کوتاه بوسیله ی یک نفر هم اظهار داشت: شما فرض کنید من می خواهم فیلم کوتاه بسازم. با خودم می گویم من فیلمبرداری بلد هستم. کارگردانی هم بلدم، طراحی صحنه هم بلدم اما برای طراح لباس یک دستیار می آوردم که به من کمک نماید. بعد احساس می کنم خودم می توانم مجری طرح فیلم هم باشم چونکه روابط آنرا هم دارم. بچه های جوان گاهی همین مدلی فیلم می سازند. وقتی طرف می بیند همه این کارها را خودش بلد است، با خودش می گوید چرا دورم را شلوغ کنم. بخصوص که برای فیلم کوتاه نیازی نیست این همه عوامل دور هم جمع شوند و این کار فرایند تولید را هم اقتصادی تر می کند.
وی اضافه کرد: برای فیلم کوتاهی که بودجه دولتی در نظر گرفته شده بودجه آن تنها ۷۰ میلیون تومان است اما گردآوری عوامل و تأمین تجهیزات آن ۳۰۰ میلیون تومان آب می خورد، طبیعتاً اگر آدم اضافه در تیم نداشته باشی، خیلی بهتر است. در عین این که تلاش می کنی کیفیت لازم را حفظ کنی اما از جذب عوامل اضافه جلوگیری می کنی. در این شرایط هم سینمای بچه ها مستقل تر می شود و هم خروجی آن تألیفی تر می شود. فیلمساز در این شرایط خودش را محک می زند.
ایل بیگی در انتها مطرح کرد: من خودم دوست داشتم فیلمساز شوم و نمی دانم چرا فیلمبردار شدم! شاید دلیل عمده اش این بود که حین کارگردانی فیلمم، خودم فیلمبرداری آنرا برعهده گرفتم و دیدم در این کار بهترم و آنرا بیشتر از کارگردانی دوست دارم.
منبع: كنكور هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب