آهنگسازان شاخص سینمای جنگ-۵؛
آهنگساز جوانی كه جنگ را ندید اما خوب شنید
كنكور هنر: حبیب خزایی فر از آهنگسازان تراز اول موسیقی فیلم در یك دهه اخیر بوده است؛ آهنگساز جوانی كه با ساخت چند ملودی ماندگار برای فیلم های محمدحسین مهدویان در كنار بزرگان این حوزه جای گرفت.
دریافت 8 MB
خبرگزاری مهر -گروه هنر-علیرضا سعیدی: یکی از این چارچوب های در رابطه با کارهای فرهنگی-هنری که پیرامون موضوع دفاع مقدس توانسته یادگاری های خوبی برای ما بجای بگذارد و تبدیل به سندی باارزش در جریان جنگ تحمیلی شود، «موسیقی فیلم» است که خیلی از آنها آنچنان در ذهن ما ثبت شده که شاید بسیاری از ما با شنیدن یا مواجهه با کلیدواژه ای چون «دفاع مقدس» و «جنگ» یاد این آثار می افتیم. آثاری که حتی گاهی از خود فیلم هم بیشتر در گوش شنیداری و نگاه دیداری جامعه ایرانی باقی مانده و به حدی از خود تأثیر بجای گذاشته که بطور قطع نمی توان از آنها بی تفاوت عبور کرد. اینها بطور قطع اسنادی باارزش در کنار سایر مستندات دورانی هستند که تاریخ هم از رشادت ها و شهامت هایش به نیکی و احترام یاد خواهدنمود.
بر همین اساس گروه هنر خبرگزاری مهر همزمان با فرارسیدن «هفته دفاع مقدس» در ادامه دیگر پروژه های مناسبتی و موضوعی خود که طی ماه های اخیر متناسب با مناسبت های تاریخی، مذهبی و ملی به آن پرداخته در پرونده ای ویژه به بررسی کارنامه و فعالیت برخی از آهنگسازان برگزیده سینمای ایران در حوزه سینمای دفاع مقدس و سینمای مقاومت خواهد پرداخت.
در پنجمین روایت از این سلسله گزارش ها که با عنوان «آهنگسازان شاخص سینمای دفاع مقدس و مقاومت» در اختیار مخاطبان قرار داده می شود، به بررسی اجمالی فعالیت ها و آثار حبیب خزایی فر (خزاعی فر) از آهنگسازان جوان عرصه موسیقی فیلم می پردازیم که طی سال های گذشته با ایده پردازی ها و فضای خلاقانه ای که در سینمای مقاومت خصوصاً در آثار محمد حسین مهدویان ایجاد کرده، خودرا آهنگسازی نشان داده که با اتکا به دانش و پیشینه دانشگاهی خود در عرصه موسیقی حرف های تازه ای برای گفتن دارد.
این گونه فعالیت در عرصه آهنگسازی فیلم خصوصاً سینمای مقاومت به سبب حضور بزرگان و نام آوران عرصه موسیقی که هرکدام ماندگارترین آثار را دراین زمینه ثبت کرده اند، کار بسیار دشواری است اما حبیب خزایی فر از عهده آن برآمده و از خود کاراکتری به جامعه سینمای ایران معرفی کرده که بطور قطع در آینده حرف های بیشتری برای گفتن خواهد داشت. او آهنگساز خلاق و مستقلی است که بااینکه با سینمای ناب و تازه محمد حسین مهدویان پای خودرا در این حوزه محکم کرد، اما فضای کاری و شخصیتی که از آهنگسازی وی در سینما سراغ داریم به طور قطع یکی از مولفه های موفقیت آثار سینماگری چون مهدویان هم بوده است که در رنگ آمیزی آثار او نقش مهمی ایفا کرده اند.
آغاز کار با موسیقی تئاتر در حوزه کودک و نوجوان
حبیب خزایی فر که تیرماه سال جاری وارد سی و هفتمین سال زندگی خود شده از سال ۱۳۷۷ آن زمان که یک نوجوان پانزده ساله بود به موسیقی علاقمند شد. در همین دوران بود که با فراگرفتن آموزش های مقدماتی نظریه موسیقی و سلفژ، ساز پیانو را بعنوان یکی از سازهای تخصصی خود انتخاب و همزمان در یک گروه موسیقی کُر بعنوان آهنگساز و هم خوان مشغول به فعالیت شد.
فعالیت های وی در حوزه آهنگسازی از ساخت موسیقی برای چند آنونس و ملودی نمایش های گروه سنی کودک و نوجوان آغاز شد، وی در این برهه زمانی بود که با حضور در کارگاه های آموزشی وارطان ساهاکیان از استادان شناخته شده موسیقی کشورمان به فراگیری سلفژ، نظریه موسیقی، هارمونی، ارکستراسیون و کنترپوان پرداخت و پس از سپری کردن این دوره بود که بطور رسمی حرفه آهنگسازی را انتخاب نمود. شرایطی که پس از مدتی کوتاه به سبب خلاقیت، برنامه ریزی مناسب و استعدادی که در این حوزه در او ظهور و بروز پیدا کرد سبب شد تا در معتبرترین آثار سینمایی کشورمان همکاریهای متفاوتی را آغاز و حتی جوایز معتبری را نیز از آن خود کند.
آهنگسازی چندین اثر سینمایی و تلویزیونی همچون «روایت فتح – ۱۳۸۳ تا ۱۳۸۷»، «این شب ها – ۱۳۸۵»، «در شهر – ۱۳۸۴»، «فرماندهان – ۱۳۹۰»، «زوم کن – ۱۳۹۳»، «آستانه – ۱۳۸۲»، «عصر بخیر بچه ها – ۱۳۸۲»، «عصر ململی – ۱۳۹۱»، «استوا – ۱۳۹۱»، «سطرهای ناخوانده – ۱۳۹۲»، «فصل نو- ۱۳۸۹» به کارگردانی علی تاجیک، «نیمه پنهان ماه – ۱۳۹۳» به کارگردانی یاسر انتظامی، «محله ما – ۱۳۹۱» به کارگردانی اردلان عاشوری، «حدیث سرو – ۱۳۹۲» به کارگردانی جواد توانا، «تینار- ۱۳۸۶» به کارگردانی مهدی منیری، «حکیم ری – ۱۳۸۵» به کارگردانی احمد گله دار و رضا طاهری، «سلام بر علی پسر موسی – ۱۳۹۴» به کارگردانی امین قدمی، «قصه یک مرد- ۱۳۹۴» به کارگردانی عطا مهراد و سیاوش جمالی، «فصل هرس – ۱۳۹۵» به کارگردانی لقمان خالدی، «مهمانی خداحافظی – ۱۳۹۶» به کارگردانی لقمان خالدی، «جایی برای فرشته ها نیست – ۱۳۹۸» به کارگردانی سام کلانتری، «جنگ به شیوه آمریکایی – ۱۳۸۴» به کارگردانی حسین شریف، «حبیب آقا – ۱۳۹۴» به کارگردانی محمد حمزه ای، «دوماه شمسی- ۱۳۹۵» به کارگردانی سعید زارعیان، «ترمینال غرب – ۱۳۹۵» به کارگردانی قربانعلی طاهرفر، «دیدن این فیلم جرم است – ۱۳۹۷» به کارگردانی محمدرضا زهتابچیان، «مدیترانه – ۱۳۹۷» به کارگردانی هادی حاجتمند، «ممنوعه – ۱۳۹۸» به کارگردانی امیر پورکیان همچون کارهایی هستند که وی در عرصه مستند، برنامه تلویزیونی، سریال و آثار سینمایی در کارنامه خود ثبت کرده است.
خزایی فر در عرصه تولید آلبوم نیز تابحال موفق به انتشار مجموعه هایی چون «داستان همراه ۱ تا ۱۰ (همشهری داستان) – ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۶»، موسیقی متن فیلم «ایستاده در غبار- ۱۳۹۶» و موسیقی متن «ماجرای نیمروز – ۱۳۹۹» شده که همه این آثار نیز در برگیرنده استقبال مخاطبان و شنوندگان بوده اند.
ادامه راه با ساخت نماهنگ و تولید چند اثر در حوزه دفاع مقدس
از نکات جالب توجهی که درباره کارهای حبیب خزایی فر در حوزه آهنگسازی می توان به آن اشاره نمود ساخت موسیقی برای نماهنگ و همکاری با خوانندگان مطرحی چون علیرضا قربانی، محمد معتمدی، مانی رهنما، حجت اشرف زاده و تعدادی دیگر بود که هریک از آنها به فراخور موضوع و زمان پخش با استقبال مخاطبان مواجه گشتند، آثاری که عمده آنها دربرگیرنده مضامینی در رابطه با دفاع مقدس، شهدا و مناسبت های مذهبی و ملی بوده و توانسته با جان و دل شنوندگانش همراهی تاثیر گذاری داشته باشد.
در این چارچوب می توان به نماهنگ هایی چون «از خون جوانان وطن لاله دمیده – ۱۳۹۳» و «چشم به راه – ۱۳۹۴» هر دو به کارگردانی محمد حسین مهدویان، «نوسفر- ۱۳۹۲» به کارگردانی حسین دهباشی و «کوچه سرشور – ۱۳۹۸» به کارگردانی حسین نشاطی اشاره نمود.
نامزدی دریافت سیمرغ بلورین بهترین موسیقی متن از سی و هشتمین جشنواره فیلم فجر برای فیلم «درخت گردو»، دریافت جایزه بهترین موسیقی متن فیلم از سیزدهمین جشنواره بین المللی سینما حقیقت برای فیلم «جایی برای فرشته ها نیست»، دریافت شیر زرین و دیپلم افتخار بهترین موسیقی متن از یازدهمین جشن مستقل سینمای مستند برای فیلم «مهمانی خداحافظی»، نامزد بهترین آلبوم موسیقی دراماتیک سال ۱۳۹۶ برای آلبوم موسیقی فیلم «ایستاده در غبار»، نامزد جایزه بهترین موسیقی فیلم مستند از جشنواره تلویزیونی جام جم به خاطر موسیقی مجموعه «محله ما»، دریافت هدیه از رئیس جمهور برای موسیقی نماهنگ «نوسفر»، دریافت لوح تقدیر توسط ریاست اسبق سازمان صدا و سیما عزت الله ضرغامی به خاطر موسیقی مجموعه «آخرین روزهای زمستان»، نامزدی دریافت جایزه بهترین موسیقی فیلم از هجدهمین جشن حافظ برای فیلم سینمایی «لاتاری»، نامزدی دریافت جایزه بهترین موسیقی فیلم از هفدهمین جشن حافظ برای فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز»، نامزدی دریافت تندیس دهمین جشن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران برای موسیقی فیلم سینمایی «ایستاده در غبار» از افتخاراتی هستند که حبیب خزایی فر در عرصه آهنگسازی سینما به دست آورده است.
اما اوج فعالیت ها و درخشش حبیب خزایی فر در عرصه آهنگسازی بطور قطع به همکاری او با محمد حسین مهدویان در پروژه های مختلف سینمایی اش باز می گردد. شرایطی که راه شهرت و محبوبیت این آهنگساز مستعد و خلاق موسیقی کشورمان را با اتکا به توانمندی هایش در عرصه موسیقی و البته فیلم های معتبر دوست دیرینه اش محمد حسین مهدویان باز کرد و از او آهنگسازی ساخت که در حوزه سینمای جنگ آمده تا حرف های جدیدی بزند و توانمندی یک هنرمند جوان را به رخ بزرگانی بکشاند که قبل از او آثار ممتاز و قابل توجهی را در این گونه سینمایی خلق کرده بودند.
اوج فعالیت ها و درخشش حبیب خزایی فر در عرصه آهنگسازی بطور قطع به همکاری او با محمد حسین مهدویان در پروژه های مختلف سینمایی او باز می گردد. «آخرین روزهای زمستان – ۱۳۹۱»، «ایستاده در غبار- ۱۳۹۴»، «ماجرای نیمروز – ۱۳۹۵»، «لاتاری – ۱۳۹۶»، «ترور سرچشمه – ۱۳۹۶»، «رد خون (ماجرای نیمروز ۲) – ۱۳۹۷» و «درخت گردو – ۱۳۹۸» به کارگردانی محمد حسین مهدویان همچون آثاری هستند که حبیب خزایی فر در آنها بعنوان آهنگساز حضور داشته، آثاری که هر یک توانستند به چشم مخاطبان و منتقدان سخت گیری بیایند که مدت ها بود در عرصه آهنگسازی غیر از موارد استثنا موسیقی خوبی از فیلم های سینمایی با مضامین مقاومت نشنیده بودند و حالا آماده بودند که ظهور و بروز یک هنرمند جوان را در چارچوب موسیقی چند فیلم داستانی و مستند درخشان بشنوند.
نحوه همکاری صمیمانه حبیب خزایی فر و محمد حسین مهدویان به شکلی قرار گرفته بود که مخاطبان و منتقدان می توانستند هم آنها را بعنوان دو نیروی مکمل بالقوه و مستعد برای تولید آثار مختلف در کنار هم ببینند و هم هر دوی آنها را بعنوان دو هنرمند با فضای فکری مستقل نگاه کنند. شرایطی که این در کنار هم قرار گرفتن دو تفکر متفاوت و در عین حال خلاق را، عنصری پیش برنده در به تصویر کشیدن فضایی ارزیابی می نماید که سینمای متفاوتی از جنگ و مقاومت را به نسل جدید مخاطبان سینما نشان داد.
شناخت کامل حبیب از محمد حسین برای ساخت موسیقی
محمدحسین مهدویان در یکی از مصاحبه هایش بود که درباره مدل همکاری خود با حبیب خزایی فر توضیح داد: من و حبیب و چند نفر دیگر از دوستانم گروهی هستیم که کار را از مستندسازی شروع کردیم و معاشرت های خانوادگی داریم. قبل از اینکه همکار باشیم با همدیگر دوست هستیم و زمانی که می خواهیم کاری را شروع نماییم با همفکری و همراهی کار می نماییم. این تجربه ادامه پیدا کرد و بعد از تولیدات سینمایی که داشتیم به امروز رسیدیم. ساخت موسیقی در این نوع کارها معمولاً در مرحله پس تولید صورت می گیرد و آهنگساز و عواملی که در این مرحله هستند دیر به پروژه ملحق می شوند. بنا بر این کمی هم طول می کشد تا با کار مأنوس شوند اما بواسطه همین رفاقت و صمیمیتی که بین همه عوامل وجود دارد از ابتدا کم و بیش در جریان کار هستند و مشارکت دارند. همچون حبیب خزایی فر که در تمام فیلم های ما از شروع شکل گیری ایده کنار ما حضور دارد و می داند که چه کاری می خواهیم انجام دهیم و در روند شکل گیری فیلم حضور دارد. زمانی هم که آغاز به کار می کند، تعامل ما بیشتر می شود و این طور نیست که فقط بعد از آماده شدن فیلم به ما ملحق می شود. در حقیقت او با شناخت کامل از فضای عمومی فیلم وارد مرحله ساخت موسیقی می شود. به هر حال من از لحظه شکل گیری ملودی با حبیب خزایی فر ارتباط دارم و درباره آن صحبت می نماییم. در تمامی مراحل تنظیم و ضبط هم در تماس هستیم.
وی با ذکر مثالی از سبک ساخت موسیقی «ایستاده در غبار» که بواسطه نگاه مشترک خود و حبیب خزایی فر شکل گرفته بود، بیان کرد: ما در حال ساخت فیلمی بودیم که فضای فیلم های دهه شصت را در فیلمبرداری، اجرا، بازی ها، نوع رنگ و لعاب و طراحی صحنه و… بازسازی کند. زمان ساخت موسیقی ایستاده در غبار هم تصمیم گرفتیم که سراغ جنس موسیقی ارکسترال دهه پنجاه و شصت برویم. حبیب هم به خوبی در این فضا کار را انجام داد. […] این را هم بدانید که در هیچ بخش از کارهای ما، سیمرغ تعیین کننده و تضمین کننده کیفیت اثر نیست. جوایز همیشه بر طبق سلایق اهدا می شود و ممکنست با تغییر ترکیب داوران کلاً جوایز تغیر کند. این مساله حتی درباره جوایزی که فیلم های ما هم در این سال ها گرفته می تواند صدق کند. در نتیجه معیار من شهرت و کسب جایزه نیست. ترجیح می دهم با دوستان خودم و کسانی که می شناسم کار کنم و این موارد تأثیراتی بیشتر دارد.
آهنگسازی که استفاده از ساز ایرانی در «ایستاده در غبار» را نمی پسندید
یکی دیگر از نکات قابل توجهی که در موسیقی فیلم های حبیب خزایی فر می توان اشاره نمود و البته آنرا در رابطه با پیشینه دانشگاهی و علمی این آهنگساز جوان ارزیابی کرد، نوع ساخت و روایت متفاوت وی در موسیقی آثار جنگی است، شرایطی که همانگونه اشاره شد، از خزایی فر یک آهنگساز مولف معرفی کرده است.
خزایی فر: استفاده از موسیقی ایرانی برای فیلم را خیلی نمی پسندم مگر این که فضای فیلم و تصویر طوری باشد که نیاز به این نوع موسیقی متن داشته باشد خزایی فر که فضای متفاوت آهنگسازی اش را در موسیقی متن مستند «آخرین روزهای زمستان» را به مخاطبانش شناسانده بود، در یکی از مصاحبه اش بود که درباره موسیقی خاص فیلم «ایستاده در غبار» اظهار داشته بود: پروژه «ایستاده در غبار» از این جهت خاص بود که حجم موسیقی خیلی زیادی داشت. این فیلم به سبب نوع ساخت و کارگردانی اش باید از قطعات مختلفی در آن استفاده می شد. همین طور موسیقی در این فیلم یک شخصیت مستقل داشت و حتی گاهی هم بیرون می زد. البته این شرایط انتقاداتی داشت اما به نظرم این که موسیقی این فیلم بیرون زده بود و کاملاً ملموس بود نقطه قوت محسوب می شد. البته در عین این موارد کل موسیقی یک شخصیت و انسجام واحد داشت.
این آهنگساز که میزان استفاده از سازهای جهانی در آثار سینمایی در رابطه با مقاومت تبدیل به یکی از مولفه ها و خاصیت های آهنگسازی شده، چندان مایل به استفاده از ساز ایرانی در این فضا نیست، کما اینکه در ارتباط با این نوع نگرش آهنگسازی اش معتقد است: استفاده از موسیقی ایرانی برای فیلم را خیلی نمی پسندم مگر این که فضای فیلم و تصویر طوری باشد که نیاز به این نوع موسیقی متن داشته باشد. مثلاً روی فیلم «کمال الملک» نمی توان موسیقی پاپ، ارکسترال یا غربی قرار داد و فضای آن به شکلی است که حتما باید سراغ موسیقی ایرانی بروید. اما در کارهای دیگر که آزادی عمل وجود دارد، انتخاب من هم متفاوت می باشد.
برای شنیدن قطعه ای از موسیقی مستند «آخرین روزهای زمستان» اینجا را کلیک کنید.
این روزها ژست روشنفکری موجب حذف موسیقی متن از سینما شده است
وی با اعلان اینکه درباره دوستی با عوامل فیلم هایی که ساخت موسیقی آنرا به عهده داشته نیز معتقد است: دوستی من با عوامل فیلم در ساخت موسیقی دخیل بود. من و محمد حسین مهدویان قبل از «ایستاده در غبار» یک تجربه مشابه در مجموعه «آخرین روزهای زمستان» داشتیم و برای نخستین بار نبود که این مدل را امتحان می کردیم. در این پروژه هم از ابتدا می دانستیم که از موسیقی چه چیزهایی می خواستیم. به هر حال از زمانی که ایده به ذهن محمدحسین مهدویان می رسد تا شروع پروژه و پیگیری مراحل مختلف همه ما در جریان هستیم و همفکری خوبی با همدیگر داریم. معمولاً او آنقدر راجع به همه چیز فکر می کند و ایده هایش کامل است که طی همفکری هایی که داریم تغییر خاصی نمی نماید.
این هنرمند در جایی که از او درباره انتشار آلبوم «ایستاده در غبار» پرسیده بودند، اظهار داشت: این پروژه برایم اهمیت زیادی داشت و پیگیر انتشارش بودم چون شاید تا آخر عمر نتوانم مشابه موسیقی «ایستاده در غبار» را تولید کنم. ما برای این فیلم ۵۰ دقیقه موسیقی تولید کردیم و همین موضوع اتفاق ویژه ای در سینما محسوب می شد. خصوصاً این روزها که ژست روشنفکری موجب حذف موسیقی متن از سینما شده است.
وی اضافه کرد: من معتقدم اگر عدم استفاده از موسیقی به جا باشد بد نیست ولی گاهی اوقات فیلم نیاز به موسیقی دارد ولی از آن استفاده نمی کنند. این که از موسیقی کمتر استفاده می نمایند مد شده ولی در دهه پنجاه یا شصت موسیقی های پر حجم و پر سر و صدا را در فیلم ها می شنیدیم.
برای شنیدن قطعه ای از موسیقی فیلم «ایستاده در غبار» اینجا را کلیک کنید.
سنت شکنی در «ماجرای نیمروز» با ورود به یک فضای مدرن موسیقایی
یکی دیگر از آثار شاخص موسیقی فیلم های حبیب خزایی فر موسیقی «ماجرای نیمروز ۱ و ۲» است که مدتی پیش آلبوم این دو اثر سینمایی نیز توسط مرکز موسیقی حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی در دسترس مخاطبان قرار گرفت. آثاری که باز هم نشان از عناصر و مولفه های شنیداری متفاوتی بود که نشان می داد حبیب خزایی فر در هر دوره ای که همراه با فیلمسازان مولف این دوران تجربه های متفاوتی را از سر می گذارند به همان میزان نیز از تجربه های ارزشمندتری در ساخت موسیقی آثار سینمایی خصوصاً آثار در رابطه با سینمای مستند و سینمای مقاومت بهره مند می شود.
شکل گیری فضای موسیقی ماجرای نیمروز به سابقه کاری و علاقه شخصی من به موسیقی جنگی در مؤسسه روایت فتح و موسیقی فیلم هایی که در آن دوران می ساختم بر می گردد خزایی فر مدتی پیش درباره موسیقی متن این فیلم به خبرنگار مهر اظهار داشته بود: من در تم موسیقی ماجرای نیمروز برخلاف علاقه شنیداری خودم نسبت به نسل های گذشته، کمی سنت شکنی کردم و فضای مدرنی را با ایجاد آکوردها و نت های عَرَضی، برخلاف موسیقی دهه ۵۰ و ۶۰ ایجاد کردم که اختلاف آن در موسیقی ماجرای نیمروز ۱ بسیار فاحش تر است و تم آن شیطنت ماجراجویانه ای دارد. حتی در آن جا ساز گیتار را در بخش های کوتاهی در نظر گرفتم که نقش عشق را بیشتر نمایان می کند، ولی در موسیقی «ماجرای نیم روز (ردخون)» با بهره گیری از تم مدرن و جدید از فضای ارکستراسیون فیلم های جنگی آن دهه استفاده کردم. ما در ساخت موسیقی متن این فیلم برخلاف بیشتر موسیقی فیلم های ژانر دفاع مقدس که با محوریت داستان با ملودی پیش می رود، بیشتر به دنبال ایجاد یک فضاسازی مناسب بودیم تا یک تم موسیقیایی. کما اینکه ایجاد آکوردهای خاص و غیرمعمول در این موسیقی، موجب شکل گیری فضای شک و تردید و ماجراجویانه مرموز در فیلم و انتقال این حس به مخاطب شده بود.
وی افزود: در موسیقی فیلم «ماجرای نیمروز ۲» یا همان «ردخون»، تصمیم بر حفظ تم اصلی «ماجرای نیمروز ۱» بود؛ ولی به سبب اینکه در داستان فیلم، فضا اکشن تر و صحنه های جنگی بیشتر می شد؛ ما در این مجال از ارکستر زهی بیشتر و ساز هورن برای تداعی سکانس های جنگی و سازهای کوبه ای برای بیان حماسی بودن فضای کار استفاده کردیم در صورتیکه ساز پیانو فقط نقش نزدیک کردن تم موسیقی به فضای اصلی ماجرای نیمروز یک را داشت..
این آهنگساز شناخته شده حوزه سینما درباره شکل گیری فضای موسیقایی فیلم «ماجرای نیمروز» محمد حسین مهدویان هم اظهار داشت: شکل گیری فضای موسیقی ماجرای نیمروز به سابقه کاری و علاقه شخصی من به موسیقی جنگی در مؤسسه روایت فتح و موسیقی فیلم هایی که در آن دوران می ساختم بر می گردد. من بر این باورم علاقه شخصی من از موسیقی دهه ۵۰ و ۶۰ و آهنگسازان نسل طلایی موسیقی فیلم ایران در آن دوران به کار کردن من در ژانر موسیقی فیلم های جنگی و قرار گرفتن در فضای آن دوران بسیار کمک می نماید. از دیگر خاصیت های موسیقی نوشتن برای ژانر دفاع مقدس نیز می توان به سابقه موسیقایی همان نسل طلایی که برای ما بعنوان سندی در تاریخ موسیقی ایران مانده، اشاره نمود که اصولاً موسیقی های ارکسترال کامل در سکشن زهی و بادی برنجی استفاده می شد و شاهد استفاده به جا و درستی از موسیقی ارکسترال بودیم.
آهسته و پیوسته راه رفتن در سینمای جنگ با موسیقی های خوب
خزایی فر در بخش دیگری از صحبت های خود با اشاره به انتشار آثار آهنگسازان حوزه سینما در چارچوب آلبوم بیان کرد: معتقدم با انتشار آلبوم موسیقی متن آثار سینمایی، مخاطب در چارچوب آلبومی خارج از چارچوب نسخه سینمایی روی فیلم، فرصت بیشتری را برای شنیدن اثر پیدا خواهدنمود و اگر موسیقی مناسبی برای سکانس های فیلم ساخته شده باشد و بر روی تصاویر نشسته باشد، شنیدن بدون تصویر آن هم می تواند ذهن مخاطب را درگیر فضای فیلم سازد که بطور قطع ثبت آن بعنوان یک اثر هنری موسیقیایی باارزش است.
وی طی گفتگوی دیگری درباره کلید واژه «سفارشی بودن» آثار هنری در رابطه با جنگ و دفاع مقدس اظهار داشته بود: از دید من کارهایی که تابحال انجام داده ام، اصلاً بعنوان یک کار یا درآمد نبوده، چونکه بیشتر آنها را با تمام علاقه و وجودم کار کرده ام و وقتی بغیر از فضای فیلم باردیگر آنرا می شنوم مجدداً در ذهنم برای آن هزاران تصویر دیگر می سازم. این برای من بسیار خوش آیند است که وقتی آلبوم موسیقی منتشر می شود واکنش مخاطبان را بر روی اثری که با تمام وجودم برای آن تصویر نوشته ام ببینم و تأثیر آنرا خارج از چهارچوب فیلم احساس کنم و فکر می کنم نسبت به استقبال مخاطبان می تواند بسیار جالب باشد، همانطور که زمانی که موسیقی فیلم «ایستاده در غبار» منتشر گردید تجربه ای مشابه را داشتم که دیدم چقدر این قطعات همه جا پخش شده و در بسترهای دیگری هم از آن استفاده می نمایند. به نظرم این نشانه موفقیت یک موسیقی است که خارج از فیلم هم کار می کند و مخاطب خودش را پیدا می کند و انرژی من برای خلق آنرا به نتیجه نشانده است.
به هر ترتیب حبیب خزایی فر ۳۷ ساله گرچه در دوران طوفانی هشت ساله دفاع مقدس هم چون خیلی از هم نسلانش فقط شنونده خاطرات تلخ و شیرین یک دوره پرفراز و نشیب هشت ساله از مقاومت و جنگ بوده است. اما با طراحی، ایده و ملودی پردازی که طی این سال ها از آثار سینمایی و تلویزیونی در رابطه با موضوع دفاع مقدس حبیب خزایی فر شنیده ایم، می توانیم او را در چارچوب چالش ها و انتقادات کارشناسانه ای که در حوزه موسیقی مطرح است بعنوان یکی از آهنگسازان مولف سینمای جنگ معرفی نماییم.
خزایی فر هنرمندی است که در کنار بزرگان این عرصه نشان داده که در جوار آنها با قامت راستینی ایستاده و می تواند جانشین شایسته ای برای پیشکسوتان سینمای دفاع مقدس محسوب شود. او حالا هنرمندی است که فعلاً آهسته و پیوسته در راهی که انتخاب نموده قدم می زند، چارچوبی از قد و قواره یک هنرمند حرفه ای که با آفرینش موسیقی های خوب می تواند خودرا بعنوان یکی از بهترین های موسیقی فیلم در سینمای ایران به ثبت برساند.
قطعه ای که به ضمیمه این گزارش شنیدید قسمتی از موسیقی متن فیلم سینمایی «ماجرای نیمروز» است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب