یادداشت مهمان؛
مضرات تن دادن به قانون در سینما!
كنكور هنر: كیوان امجدیان روزنامه نگار و منتقد سینما با اشاره به بلاتكلیفی پروژه های سینمایی و شبكه نمایش خانگی كه به سبب كرونا تعطیل شده بودند، به انتقاد از انفعال مدیریت سینما دراین زمینه پرداخت.
به گزارش کنکور هنر به نقل از مهر، کیوان امجدیان منتقد سینما در یادداشتی به انتقاد از بلاتکلیفی امروز برخی پروژه های سینمای و شبکه نمایش خانگی که به صورت خودخواسته در مواجهه با تعطیلی کرونا تصمیم به تعطیلی گرفته بودند، پرداخت.
در متن این یادداشت با عنوان «اجازه بفرمایید مس باشند» آمده است:
«اهمیت بعضی چیزها ممکنست در شرایط عادی خیلی معلوم نباشد. ممکنست مثلا وقتی همه جا امن و امان است کسی از حال پرستارها و اهمیت بودن آنها خبردار نباشد. یا معلم ها و... اما یکباره شرایطی پیش می آید که همه متوجه اهمیت حضور آنها می شوند. این تغییر نگاه و دیدن میزان اهمیت در شرایط خاص، فقط برای پرستارها و آتش نشان ها و... نیست. در سطوح کمی پایین تر حتی می بینیم که حضور یک صنف قوی (که در شرایط آرامش ممکنست حضورش حس نشود) چقدر می تواند به اعضای صنف و روشن شدن وضعیت آنها کمک نماید.
برای مثال اگر اتاق اصناف و پیگیری هایش نبود، مجموعه افرادی که کارشان آزاد است و کم هم نیستند، نه می دانستند چه وقتی باید کار نکنند، نه اینکه از چه وقت کار را شروع کنند. نه متخلف مجازات می شد و نه تشویقی در نظر گرفته می شد برای آنها که قانون را تمام و کمال محترم دانستند و بیش و قبل از بقیه به آن عمل کردند.
صنف سینما هم از این قاعده مستثنی نیست و عدم وجود صنوف قوی برای آن هم در شرایط خاص، خودش را به شدت نشان میدهد و حتی می تواند با محکم کردن گره ها به معضلی لاینحل بدل شود. این ها یعنی چه؟ یعنی هرچقدر اتاق اصناف خودرا مکلف به تعیین تکلیف فوری اعضای زیرمجموعه اش می دید، مدیران سینمایی ظاهراً هنوز در زمینه از سرگیری فیلم ها و سریال های شبکه نمایش خانگی به نتیجه خاصی نرسیده اند؛ یا نیازی به این تعیین تکلیف حس نمی کنند یا شاید حس و حالش را ندارند یا به هر علت دیگر هنوز خیلی از نقاط مبهم در تولیدات مربوط به سینما و نمایش خانگی را گنگ و مبهم باقی گذاشته اند.
از زمانی که ماجرای تعطیلی ها بواسطه شیوع ویروس کرونا پیش آمد و سازمان سینمایی ضرورت تعطیلی پروژه های سینمایی و نمایش خانگی را اعلام کرد، چند گروه بودند که سلامت افراد گروهشان را مقدم بر سایر چیزها دانستند و با وجود اینکه اغلب آنها کمی بیش از ۲۰-۳۰ درصد از ضبطشان باقی نمانده بود، کار را تعطیل کردند و منتظر ماندند تا صنف اجازه ازسرگیری کارها را بدهد. الباقی هم یکی یکی تمکین کردند و ۲ گروه هم کمترین اهمیتی به این قانون ندادند و کارشان را پیگیری کردند.
حالا ۲ ماه از آن روز گذشته است.
آن ها که قبل از همه تعطیل کردند متحمل ضررهای فراوانی شدند. حالا هم لابد نادم و پشیمان و ناراحت از این همه بی توجهی منتظر نشسته اند ببینند چه وقتی سازمان سینمایی یا خانه سینما می نشینند و برای سینما (که البته تکلیفش به نسبت نمایش خانگی تاحدودی روشن تر است) تعیین تکلیف می کنند و برای نمایش خانگی هم قاعده ای می گذارند تا شاید بیش از این گرفتار ضرر نشوند. ضرر سنگینی که ظاهرا نه کسی برایش اهمیت دارد و نه جایی قصد کمک برای جبرانش را دارد.
حالا آرام آرام همه دارند می گویند چه خبطی کردیم! کاش ما هم مثل همان ۲ گروه متخلف، بی خیال قانون و ابلاغیه سازمان سینمایی می شدیم و با رعایت ملاحظات بهداشتی کارمان را انجام می دادیم. حالا فوقش اسم مان را بعنوان گروه متخلف منتشر می کردند! از این بهتر بود که به سبب تعطیلی و عدم پیشرفت پروژه در زمان مقرر، پول که ندهند هیچ، خسارت وام و دستمزد بازیگران و کلی هزینه دیگر آوار شود روی سر گروه... و همچنان ندانیم که از چه وقتی باید کار را شروع نماییم و همین اندک تصاویر باقی مانده را ضبط کنیمِ!
این گویی سرانجام تراژیک پای بندی به قانون در سینمای ایران است!
منبع: كنكور هنر
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب