فیلم های فجر ۳۶ در نگاه منتقدان
كمدی مصادره را باید جدی گرفت، مصداق یك فیلم صنعتی
كنكور هنر: یك منتقد و كارگردان سینما بعد از تماشای مصادره از فیلم های حاضر در سی و ششمین جشنواره ملی فیلم فجر آن را كمدی قابل دفاعی دانست.
به گزارش كنكور هنر به نقل از مهر، محمدرضا لطفی منتقد و نویسنده و كارگردان سینما در نقدی به بررسی فیلم سینمایی «مصادره» به كارگردانی مهران احمدی پرداخته است.در این یادداشت آمده است: «فیلم «مصادره» یكی از فیلم های بسیار مهم جشنواره امسال است، حتی در نگاهی كلی تر باید بگویم از فیلم های مهم سال آینده است.شاید گفتن این حرف آن هم برای یك فیلم كمدی كمی عجیب به نظر برسد... به هرحال جامعه ما سال هاست كه عادت كرده فیلم های اجتماعی را نماد مصلح اجتماعی و فیلم های كمدی را نشانه گیشه و مردم عام بداند اما واقعیت این است كه اتفاقا همین نگاه است كه سینمای ایران را به ورطه نابودی و بروز نیافتن ژانر سوق داده و سال هاست كه سینمای ما از فقدان هایی رنج می برد كه «مصادره» دست روی همان نقصان ها می گذارد و برای همین باید آن را از فیلم های مهم و جدی برشمرد.نباید فراموش كرد كه ظهور و تثبیت سینمای دیجیتال، فیلمسازی را به شدت سهل كرد و البته به همان اندازه هم مشكل كه واكاوی این مورد خود مقاله ای مفصل و طولانی می طلبد اما صنعت دیجیتال مانند هر پدیده نوظهور دیگری دارای معایب و محاسناتی بود كه یكی از معایب آن حداقل در سینمای كشور ما این بود كه بیش از نود درصد محصولات تصویری ما فیلم ماندند و به سینما تبدیل نشدند.شدیدا بر این باور هستم كه فیلم و سینما ۲ مقوله كاملا جداگانه است، سینما از نگاه من یعنی شكوه، یعنی تصویر درست، یعنی رنگ، یعنی جلال كه برای پرده بزرگ و عریض و نقره ای طراحی شده است. پرده بزرگ سینما بزرگی و زیبایی می خواهد، شكوه و عظمت می خواهد وگرنه به صرف اكسپوز شدن نمی توان اظهار داشت كه فیلمی سینمایی تولید شده است و با این وصف اگر كلاهمان را قاضی نماییم و منصفانه نگاه نماییم می بینیم كه بیش از نود و پنج درصد آثار ما چندان فرقی نمی كند كه شما آن را روی پرده سینما ببینی یا داخل صفحه تلویزیون و یا روی مانیتور یك لپ تاپ و این یعنی نابودی سینما اما «مصادره» به شدت سینما و برای پرده سینما تولید شده است و باآنكه این اصل برای ساخت فیلمی سینمایی نخستین اصل است، اما در كشوری كه معیار سینما یا ویدیویی بودن آن را نه كیفیت اثر كه یك برگ كاغذ تایپ شده پروانه ساخت، آن هم پیش از ساخت تعیین می كند انتظار بیشتری هم نباید داشت كه نود و پنج درصد آثار سینمایی آن، همان نخستین اصل را هم رعایت نكنند و اصلا فرق بین پرده سینما و مانیتور لپ تاپ را هم ندانند.یكی دیگر از موضوعاتی كه سینمای ایران مدت هاست دچار آن شده این است كه فیلمسازان به علت نبود اقتصاد آزادی كه در سینما و ماركت وجود دارد دچار بیراهه شده اند. نباید فراموش كرد كه سینما در همه جای دنیا ۲ كاركرد دارد و لاغیر یا حال شما را خوب كند كه این حال خوب الزاما به معنای خنداندن نیست و می تواند این حال خوب و تحریك احساس با یك ملودرام اشك درآور شكل بگیرد و یا اینكه شما را به فكر فرو ببرد. سینما نه جایی برای نظریه فلسفی دادن و نه خطابه سیاسی و نه مصلح اجتماعی است اما همان گونه كه گفتم به علت نبود سیستم درست عرضه و تقاضا، سینما در كشور ما همه چیز هست الا كاركردهای واقعی و درستش و در نتیجه عمده محصولات آثاری هستند كه تماشاگر با دیدن آن چیزی دستگیرش نمی گردد نه به درستی سرگرم می گردد و نه چیزی او را به فكر فرو می برد. مصلح اجتماعی بودن و خطابه سیاسی بیان كردن كار سینما نیست، اما برخی از سینماگران این كارها را خیلی بهتر از فیلمسازی بلد هستند و از همین رو نه فیلم های آرتیستی ما فیلم های واقعی هستند و نه آثار سرگرم كننده مان به درستی سرگرم می كنند و در نتیجه در سینمای كشور با جریان هایی مواجه می باشیم كه یا بی هویت و عقیم هستند و یا در سطحی ترین شكل ممكن تلاش در كاسبی و خنداندن تماشاگر را دارند و این یعنی زنگ خطر جدی برای نابودی سینمای ایران. اگر جستجو نماییم می بینیم كه دیگر چیزی به نام صنعت سینما وجود ندارد و هر ازگاهی نسیمی می آید و بعد خاموش می گردد در صورتی كه یك سینمای پویا و زنده وجه غالب آثارش باید از این جنس باشد و حال در این بین «مصادره» شاید تنها فیلمی در جشنواره است كه مصداق بارز سینما به معنای صنعتی است كه برای پرده سینما تولید شده است و هدف و مسیرش را می داند.«مصادره» یك فیلم كمدی است، اتفاقا یك فیلم كمدی بسیار مردم پسند؛ تعابیری كه ممكن است در سینمای ایران و در طیف روشنفكر فحش به حساب آید، اما در «مصادره» مهران احمدی با هوشمندی آن را تبدیل به نقاط قوت خود كرده و فیلمی در جریان درست صنعت سینما ساخته كه هم برای مخاطب عام است و هم در عین حال به اندازه و خیلی ظریف كنایه های خویش را هم می زند و نقد های اجتماعی اش را هم بیان می كند، نه كم فروشی می كند و دست به لودگی می زند، در انتخاب شوخی ها نه زیاده روی می كند و نه از ریتم می افتد.«مصادره» به زعم من مصداق بارز یك فیلم درست و خوب صنعتی است كه جای این نوع محصولات استاندارد در سینمای ما خالی است و باید الگویی باشد هم برای فیلمسازان و هم برای مدیران محترم كه بدانند معنای درست سینمای صنعتی چنین فیلم هایی است بدون كم فروشی و بدون لودگی كه هم خوب خواهد فروخت و هم یك اثر استاندارد است.مهران احمدی و اساسا هر فیلمسازی كه می خواهد فیلم اول خویش را بسازد در یك چند راهی سختی گیر می كند اینكه خویش را در قدم اول چه نوع فیلمسازی معرفی نماید و در چه وادی قدم بگذارد شاید بی اغراق یكی از سخت ترین مراحل فیلمسازی در فیلم اول باشد حال اگر فیلمساز یك بازیگر و چهره شناخته شده هم باشد كار سخت تر هم می گردد و فكر می كنم كه احمدی مسیر درستی را انتخاب كرده است و امیدوارم كه هم او این مسیر را ادامه بدهد و هم سینمای ما پر از محصولاتی شوند كه هم استاندارد باشند و هم مخاطب زیادی را روانه سالن های سینما بكنند.قصد ندارم شمارش آرای مردمی را زیر سوال ببرم، اما این مورد كمی عجیب است كه فیلم «مصادره» بین انتخاب های مردم نیست و فیلم هم بالاخره در سالن رسانه به نمایش در خواهد آمد و دوستان به تماشای آن خواهند نشست و درباره آن قضاوت خواهند كرد و هم خود فیلم روانه اكران عمومی خواهد شد و بی گمان از همین حالا می توان گفت جزو پرفروش های اكران ۹۷ و یا حتی ركوردشكن های فروش سینما خواهد بود.»
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب