بودجه های میلیاردی صداوسیما برای نورچشمی ها دستمزد دو میلیون تومانی برای اصغر سمسارزاده ها
کنکور هنر: به گزارش کنکور هنر، اگر همین ساعتهای انتشار، این نوشته را می خوانید، یعنی بامداد جمعه، شاید به یاد بیاورید که رادیو سال ها پیش در همین ساعات برنامه ای جذاب داشت که صداهای بی نظیری به آن هویت داده بودند، زنده یادان منوچهر نوذری، عزت الله مقبلی، شهلا ناظریان، فرهنگ مهرپرور، حسین عرفانی، و... از آن جمع و آن دوره با شکوه رادیو آن قدرها باقی نمانده اند که قدرشان دانسته شده باشد. یکی از آن صداها که در طنازی کاربلد است و چهار نسل با صدایش چیزی از کودکی و جوانیشان را به خاطر می آورند، اصغر سمسارزاده است.
حسین قره: اصغر سمسارزاده در رادیو نامش بلندآوازه نشد چون که قبل از انقلاب با سریال های تلویزیونی -که نخستین تجربه های تلویزیون ملی بودند- نامش بر سر زبان ها افتاد. آن قدر که نسلی از مردم که آن روزگار تلویزیون داشتند، او را با نام شخصیتی که بازی کرده بود، یعنی «اصغر ترقه» می شناختند.
او نامش با کمدی گره خورده است؛ اما کارش را در تئاتر با شاهین سرکیسیان آغاز کرد و بعد به گروه «مردم» داود رشیدی می پیوندد و با بازی در نمایش های دکتر غلامحسین ساعدی همچون «دیکته» و «زاویه» به اوج می رساند. تئاتر را با نمایش جریان نو و روشنفکری ایران شروع کرد و از همین طریق راهی هم به سینمای موج نو یافت و برای داریوش مهرجویی در آقای هالو هم بازی کرد.
سال های ۵۲ تا ۵۷ سالهای اوج کار وی در سینما است و سالی دو یا سه و حتی چهار کار بازی کرده و هم زمان جایی هم در رادیو و تلویزیون برای خود ساخته است. بماند که سال ها از سینما دور ماند و باردیگر از سال ۸۴ به سینما بازگشت.
بسیاری از روزها شده است که در خیابان های تهران بچرخید و نگاهتان به سردرِ تئاترهای خصوصی بیافتد و عکس خندانی از اصغر سمسارزاده را روی پوستری ببینید که کار جدیدی را روی صحنه برده است. حتی تا همین روزها یعنی در پیرانه سری. خیلی از ما تصورمان این بود که این شور و شوق پیرمرد است که همچنان او را در ۸۴ سالگی پر انرژی و بانشاط نگه داشته است و روی صحنه به دلخواه می رود و در رادیو برای مخاطبانش حاضر می شود. این ها همه بود تا این که در میانه این هفته که در روز پایانی آن هستیم، بغض پیرمرد ترکید و آن چه در دلش مانده بود را گفت و اگر این نوشته را می خوانید احیانا آن گفتگو را شنیده اید.
ناگفته هایی که گفته شد
اصغر سمسارزاده در برنامه ای که از شبکه نمایش خانگی انتشار یافت، در پاسخ به مجری برنامه می گوید: «خانه ندارم و اجاره نشین هستم، هر چه درمی آورم باید برای اجاره خانه پرداخت کنم.» او می افزاید: «بله من هنوز هم تئاتر کار می کنم و فیلم هم پیشنهاد شود بازی می کنم.» وی در پاسخ به این پرسش علی میرمیرانی مجری برنامه که «خودتان را بازنشسته نمی کنید؟» این جواب تلخ را می دهد که: « نه آقا من اگر خودم را بازنشسته کنم از گرسنگی می میرم.» او بعد به آن اشاره می کند که بیمه ندارد و در جریان یک کلاهبرداری آن چه برای حق بیمه به خانه سینما پرداخت کرده، نیست و نابوده شده است.
اصغر سمسارزاده تاکید می کند که ؛ ۴۲ سال است که در رادیو برنامه اجرا می کند و دریافتی او فقط ۲ میلیون تومان در ماه است و این تنها حقوق ثابت اوست.
این سه دقیقه آن قدر تلخ است که فقط جمله خود او می تواند تکمیل کننده آن باشد: «مردم را می خندانم و خودم گریه می کنم.»
بیشتر بخوانید: ببینید بغض تلخ اصغر سمسارزاده: بازنشسته شوم از گرسنگی می میرم آدرس غلط در رابطه با علت حذف مهران مدیری، رامبد جوان و سروش صحت از آنتن تلویزیون / روشنفکران روی صندلی اتهام؟! مدیرانی که حتی یک خط تایید و تکذیب نکردند
نمی خواهم زندگی سخت هنرمندی که حدود ۶۰ سال کار کرده و آن چه در توان داشته به صحنه آورده است را با جملاتی بی مایه و اغراق آمیز تقلیل داده فرو بکاهم، چون که او بین ما مردم جایگاه خودش را دارد و شاید به قول خودش نخستین بار است که این چنین سفره دلش را با ما به اشتراک گذاشته و سزاوار هیچ حرف تو خالی ای نیست. او پس از سال ها فراموشیِ برنامه بامداد جمعه با شما، با گروهی دیگر از هنرمندان رادیو باردیگر آن برنامه را احیا کرد و کارهای دیگری که به واقع با جان و دلش برای مردم سرزمینش انجام داد و می دهد. بلکه روی سخن با مسئولانی است که در تمامی این سال ها هیچگاه سراغی از این طیف هنرمندان نگرفته اند. هنرمندان بی حاشیه و صد البته با کمترین درآمد. نکته اینجاست که همه آقایان در روزهایی که باید انتخابی و انتصابی باشد عکس با این هنرمندان مردمی را به دست می گیرند و اگر مقرر است خودی نشان دهند با دسته گلی و شیرینی به سراغشان می روند و عکس ها را می گیرند و بعد وعده های توخالی می دهند و می روند تا سالی دیگر و روز دیگری که مدیر دیگری با دق الباب خودش را میهمان خانه این هنرمندان کند و آن کند که مدیر قبلی کرد و پستی دیگر یافت و وعده هایی که داد، عمل نکرد.
نکته دیگر اینست که تا این ساعت که این گزارش نوشته می شود، هیچ کدام از آقایان پس از شنیدن صدای اصغر سمسارزاده حتی یک خطی هم جواب ندادند. نه صدایی از خانه سینما درآمد که بله حق با اوست و نه حتی کسی حرفش را تکذیب نمود. نه در سازمان عریض و طویل سینمایی کسی وعده داد که آن چه او گفته است را پیگیری می نماییم، نه مدیران ارشاد.
در آن سازمان بی ابتدا و انتهای صداوسیما کسی هم حاضر نشد کلمه ای بگوید. برای مدیران فعلی و تراز صداوسیما که فقط مجریان و برنامه سازان محبوب خودشان را دارند، وقت به اصغر سمسارزاده ها نمی رسد که بخواهند واکنشی نشان دهند؛ اما حتی مدیر مرتبط و مستقیم او یعنی مدیری در رادیو هم دو خط نگفت که چرا و بنا به چه دلیل و آئین نامه ای اصغر سمسارزاده باید ماهی ۲ میلیون تومان دریافتی داشته باشد.
این خط و خط کشی که هنرمندان را از غیر خودی، خودی و خیلی خودی و خودی تر تقسیم کرده است مجالی به اصغر سمسارزاده ها نمی دهد. مدیرانی که برای برنامه سازان محبوبشان میلیاردها تومان می توانند هزینه کنند، هیچ جوابی به اصغر سمسارزاده ها نمی دهند. رادیو خانه او، بیوک میرزایی، عباس محبی، علیرضا جاویدنیا و... است، فرصت حضور به این صاحب خانه ها را حداقل بدهید، آن هم نه با دو میلیون تومان دریافتی ماهیانه، بلکه با آن چه لایق سال ها زحمت آنها در استودیوهای آن ساختمان است.
۵۷۵۷
منبع: phdhonar.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب