سفر پاییزه ارکستر سمفونیک تهران به سمنگان!
به گزارش کنکور هنر، ایرنا نوشت: ارکستر سمفونیک تهران به رهبری منچهر صهبائی در اولین برنامه پاییزی خود با اجرای سمفونی شماره هفت بتهوون و «رقص در بارگاه شاه سمنگان» اثر زنده یاد حسین ناصحی در تالار وحدت به روی صحنه رفت.
ارکستر سمفونیک تهران زیرمجموعه بنیاد رودکی طی ماه های اخیر با چالش های مختلفی همچون انتخاب رهبر ارکستر و چگونگی حضور نوازندگان در این ارکستر مواجه بود اما شب گذشته (پنجم مهرماه) با رهبری منوچهر صهبائی و حضور نوازندگان پیشکسوت و جوان در اولین اجرای پاییزه خود به روی صحنه رفت.
این ارکستر در اولین اجرای خود، رپرتوار قابل توجهی از آثار آهنگسازان کلاسیک و بنام جهان؛ لوودیک فان بتهوون موسیقیدان و آهنگساز آلمانی، یوهانِس برامس پیانست، رهبر ارکستر و آهنگساز آلمانی و حسین ناصحی آهنگساز و موسیقیدان فقید ایرانی را اختصاص داده بود.
در این کنسرت، بعد از حضور نوازندگان در صحنه، منوچهر صهبائی نیز در صحنه حاضر شد و در ابتدا ضمن تقدیر از حضور مخاطبان درباره ی قطعه هایی که مقرر است توسط ارکستر سمفونیک تهران اجرا شود، توضیحاتی ارائه داد و اظهار داشت: ابتدا سمفونی شماره هفت بتهوون اجرا خواهد شد و بعد از آن به مدت ۲۰ دقیقه آنتراکت خواهیم داشت.
وی ادامه داد: بعد از آنتراکت، قطعه «رقص دربارگاه شاه سمنگان» اثر حسین ناصحی و رقص های مجار شماره یک، چهار و پنج و قسمت اول سمفونی شماره چهار برامس نواخته می شوند.
صهبائی با اشاره به اجرای قطعه ای از حسین ناصحی اظهارداشت: این قطعه بدون این که در نظر داشته باشیم فردا سالروز درگذشت حسین ناصحی است، در رپرتوار قرار داده شده است و بعد اطلاع پیدا کردیم و متوجه شدیم که ایشان ششم مهرماه سال ۱۳۵۶ فوت کردند و این یک اتفاق بود که چنین همزمانی و انتخابی صورت گرفت و براین اساس یاد و خاطره این استاد موسیقی را گرامی می داریم.
بعد از سخنان صهبائی، «سمفونی شماره هفت بتهوون در لاماژور اوپوس ۹۲» متشکل از چهار موومان؛ «پوکوسوستنوتو- ویواچه»، «آلگرتو»، «پِرِستو»، «آلگرو کن بریو» به مدت زمان حدود ۳۸ دقیقه نواخته شد، این در حالی بود که مخاطبان بعد از اتمام هر موومان، ارکستر و نوازندگان را تشویق می کردند.
بتهوون سمفونی شماره هفت را سال ۱۸۱۲ به پایان رساند، این سمفونی به یکی از حامیان هنردوست به نام کنت موریس فون فریس تقدیم شده است. اولین اجرای این اثر سال ۱۸۱۳ در شهر وین در کنسرتی خیریه به نفع سربازان انجام شده است. جریان ریتمیک بسیار خاص این اثر، تاثیر زیادی بر موسقیدانان نسل های بعدی گذاشته است که این اثر در اولین کنسرت پاییزه ارکستر سمفونیک تهران نیز اجرا شد.
بعد از آنتراکت و استراحت ۲۰ دقیقه ای، نوازندگان بعد از ورود به صحنه، هر یک در جایگاه خود نشستند و رهبر ارکستر نیز در صحنه حضور پیدا کرد که مخاطبان ایستادند و آنان را تشویق کردند، سپس نوازندگان نیز به احترام مخاطبان ایستادند و به آنان ادای احترام کردند.
سپس ارکستر سمفونیک تهران قطعه «رقص دربارگاه شاه سمنگان» اثر حسین ناصحی از با اهمیت ترین آهنگسازان موسیقی هنری ایران را اجرا کرد، این قطعه از آثار شاخص ناصحی است که با بازنویسی منوچهر صهبایی ضبط و اجرا شده است، اجرای این قطعه نیز یادآور آثار موسیقی شرقی بود که مورد توجه مخاطبان قرار گرفت.
زنده یاد ناصحی تحصیلات خودرا سال ۱۳۱۸ و در هنرستان عالی موسیقی با ساز ترومبون شروع کرد. وی بعدها به آنکارا رفت و در کنسرواتوار آنکارا رشته آهنگسازی را نزد موسیقدانانی مانند کاظم آکسس آموخت. توجه و علاقه ناصحی به آثار آهنگسازانی نظیر باخ، اسکریابین و گابریل فوره و از سویی علاقه مندیش به موسیقی ملی و فولک ایران تا حدی است که تاثیر آن در بیشتر آثارش محسوس است. ناصحی تا زمان حیات، تدریس دروس تخصصی آهنگسازی را در مراکز آموزش عالی برعهده داشت. از آثار او می توان به «کوارتت زهی در می مینور» و «ملودرام رستم و سهراب» اشاره نمود.
بعد از قطعه «رقص در بارگاه شاه سمنگان»، ارکستر سمفونیک تهران قطعه های «رقص های مجار شماره یک، چهار و پنج» و «سمفونی شماره چهار در می مینور اوپوس ۹۸- موومان اول» اثر یوهانس برامِس را اجرا کرد.
صهبائی پیش از اجرای «موومان اول سمفونی شماره چهار» برامس بیان کرد: امشب ما برنامه مان را بدون هیچ نوع تقویت صدا و میکروفون و بلندگو اجرا کردیم، صدایی که شما می شنوید صدای کامل و طبیعی ارکستر است و این معمول همه جای دنیاست و ارکستر سمفونیک ها بطور معمول بدون میکروفون و تقویت صدا روی صحنه می روند و صدایشان بسیار زیباست. سپس مخاطبان ارکستر را تشویق کردند و قطعه پایانی کنسرت اجرا شد.
یوهانس برامس موسیقیدان آلمانی دوره رمانتیک بود، شهرت و مقام برامس به حدی است که گاهی اوقات او را با یوهان سباستین باخ و بتهوون به عنوان سه آهنگساز بزرگ، گروه بندی می کنند.
برامس مجموعه «۲۱ رقص مجاز» را سالهای ۱۸۶۹ تا ۱۸۷۹ نوشته است. این آثار ابتدا برای پیانوی چهاردستی نوشته شد. آهنگسازان زیادی برای پیانو چهاردست موسیقی نوشتند که هنوز مشهورترین آنها همین رقص های مجار است. این آثار توسط برامس و برخی اشخاص دیگر برای ارکستر هم تنظیم شد و بین عموم مردم از شناخته شده ترین آثار برامس هستند.
برامس سمفونی چهار را در سالهای ۱۸۸۲ تا ۱۸۸۴ به پایان رساند. سمفونی «شماره چهار در می مینور» آخرین سمفونی برامس است. در بین موومان های این سمفونی، موومان اول به سبب گسترش بی نظیر و بسیار دراماتیک آن شهرت بیشتری دارد. این موومان با فرم سونات، ادای دینی به بتهوون است که برامس همیشه او را ستایش می کرد. شروع جذاب این سمفونی با آن «موتیف» دو نتی همیشه الهام بخش آهنگسازان نسل های بعدی بوده است.
تشویق های مکرر و اجرای قطعه ها
بعد از اتمام اجرای قطعه «موومان اول سمفونی شماره چهار» برامس، مخاطبان رهبر و نوازندگان ارکستر را بسیار تشویق کردند و رهبر ارکستر صحنه را ترک کرد اما بار دیگر به صحنه بازگشت و ارکستر قطعه ای را اجرا کردند، این تشویق ها، ترک کردن صحنه توسط رهبر ارکستر و بازگشت او چندین بار تکرار شد و برخی از قطعه ها نیز چندین بار اجرا شد و در آخر ارکستر سمفونیک تهران قطعه «رقص در بارگاه شاه سمنگان» را اجرا کرد و برنامه با تشویق های مخاطبان به انتها رسید.
محمدرضا کریمی (کنسرت مایستر)، امیرمینوسپهر (کنسرت مایستر دوم)، فرزاد صیدی، نگین حاتمی، سینا صالحی، هورام ترابی، فرید ذاکری، حسن ملکی، سار قاسمی، سجاد صالح آبادی، بهروز گلکار، درسا میناسازی (ویولن یک)، دانیال جورابچی، مهوش عسگری، سارا بیرامزادگان، علیرضا گلستانه، حمید خدایی، رادمان راستی، فرناز زندیه، عرفان جاویدنیا، امیرمهزیار قاسمی و مهتاب حسن خانی (ویولن دو)، کاوه تسعیری، آتنا زنگنه، مسعود پوربخت، آریان زمانی، جاوید پناهی، امیرحسین طائی، روشا گواهی، دنیا حاجی وندی، ویولنسل؛ مجید اسماعیلی، هلیا پورکریمی، هامون قادری، روژان بردبار، عرفان فیجان و هستی علیزاده (ویولا)، حسین (پرویز) بیات، سپیده خداوردی، سروش کاکاوند (کنترباس) گروه نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران را در این اجرا تشکیل می دادند.
همین طور فلوت؛ آرمین قیطاسی، فرزانه اسدی، فرزانه فراست پور (فلوت)، آرین قیطاسی، کیمیا شعربافیان (اُبوا)، پگاه ولی خانی، گلرخ رجایی (کلارینت)، علیرضا متوسلی داراب و فرشاد محمدی (فاگوت)، هومان باقی، ریحانه رفیعی، پارمیدا بهادران، روژینا صادقی و امیرحسین گرگین (هورن)، مصطفی بیات، امیررضا صالحی، آرمان فتاحی (ترومپت)، افشار حشمتیان، آرین خدایار و مانی داوری (ترومبون)، محمود منتظم صدیقی (تیمپانی)، مهیار منتظم صدیقی (پرکاشن) و دیبا والی (هارپ) از دیگر نوازندگان ارکستر سمفونیک تهران در اجرای شب گذشته بودند.
باتوجه به حاشیه ها و مشکلاتی که در چند ماه اخیر برای ارکستر سمفونیک تهران به وجود آمده بود، این ارکستر شب گذشته توانست با اجرای باکیفیت قطعه های شاخص از آهنگسازان بنام رضایت مخاطبان را جلب نماید و فعالیت باردیگر و ادامه مسیر خودرا اعلام نماید.
باتوجه به استقبال مخاطبان، اجرای پاییزه ارکستر سمفونیک تهران برای سومین بار تمدید شده است و تالار وحدت ششم، ۱۳ و ۱۴ مهرماه نیز از ساعت ۲۱: ۳۰ میزبان مخاطبان این کنسرت است.
۵۷۵۷
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب